jueves, 20 de diciembre de 2012

Galicia en la historia de Bilbao Basket

Por Miguel Ángel Pardo (@mangelpardo)

Tras haber logrado la machada de vencer en el Buesa Arena y en el Palau Blaugrana, Obradoiro buscará estrenarse en Miribilla, una pista en la que el año pasado tuvo opciones de ganar después de haber remontado 20 puntos de desventaja. Allí espera Bilbao Basket, un equipo que este año ha sufrido una profunda transformación y que ha sabido reinventarse con éxito por lo que indican los resultados. A lo largo de los doce años de historia de este joven club, varios de los hitos y momentos importantes de la escuadra bilbaína han guardado alguna relación con Galicia.



Primeros puntos en ACB


Uno de los hitos que llevan a unir Bilbao Basket con Galicia es algo tan simbólico como la primera canasta del equipo en ACB. Fue el 3 de octubre de 2004, cuando los por aquel entonces rojillos, se enfrentaron al Tau Cerámica en La Casilla en la primera jornada de la temporada 2004-2005. El resultado no pudo ser peor para los vizcaínos, ya que los Calderón, Macijauskas, Scola, Splitter y compañía les pintaron la cara con un bochornoso 57-104. De esos 57 puntos de Bilbao Basket, los dos primeros los anotó un gallego; Lucho Fernández. El alero ferrolano contó con ese honor y él es uno de los cuatro jugadores gallegos que han defendido en alguna ocasión la camiseta bilbaína – los otros tres son Antelo, Fran Vázquez y Javi Rodríguez-.


Victoria más holgada en ACB 



El triunfo con mayor diferencia de Bilbao Basket en la Liga ACB también guarda relación con Galicia y, por desgracia, más concretamente con Obradoiro. Ocurrió el 5 de abril de 2010, un lunes de Pascua que fue una auténtica agonía para un Obra que llegó a Bilbao sin Kostas, Maxi Stanic, Djedovic ni Adrián Fuentes y que recibió una auténtica paliza por 98-58. Este encuentro es en el que los Hombres de Negro han ganado por mayor diferencia y, con este triunfo, además, los bilbainos culminaron su mayor racha de triunfos con ocho victorias consecutivas. Asimismo, hasta ayer mismo, los 125 puntos de valoración que sumaron los jugadores de Bilbao Basket en aquel encuentro, suponían el récord de este equipo. Pero los 132 de valoración logrados el miércoles en Miribilla frente al Murcia han quitado ese dudoso honor al Obra.


Un tiro que cambió la historia


El nombre de Bilbao Basket ahora está asociado a la lucha por entrar en la Copa, por ganar la Eurocup e, incluso, ha jugado una final de la ACB y unos cuartos de final de la Euroliga. Hace no mucho tiempo, los objetivos eran mucho más humildes y la permanencia era la única meta de un equipo que luchaba en inferioridad de condiciones respecto a la mayoría de equipos ACB. De aquella etapa de sufrimiento y en el que cada triunfo valía oro, data el tiro que cambió la historia de Bilbao Basket. Fue la noche del 4 de mayo de 2006, los bilbainos jugaban en casa en la penúltima jornada frente al Breogán en un duelo a vida o muerte por la salvación. Bilbao Basket llegó a dominar el encuentro por 17 puntos, pero, los de Vidorreta fueron perdiendo fuelle hasta dar vida a un Breogán que tuvo el último tiro para ganar aquel encuentro. El balón llegó a Gerald Brown que, hasta entonces llevaba 26 puntos, y tiró sobre la bocina. El aro repelió el tiro de Brown y el marcador se quedó en un agónico 85-84. De haber entrado aquel lanzamiento, la historia de Bilbao Basket difícilmente hablaría ahora de los objetivos tan ambiciosos a los que ha llegado.

Debut y triunfo en LEB


Tres años antes de que Gerald Brown hiciese cundir el pánico en La Casilla, Bilbao Basket hizo su debut en la Liga LEB en el palacio de los deportes Paco Paz de Ourense. Allí, les esperaba el CB Ourense de Carlos Cherry, Sergio Pérez e Isaac López entre otros. El recién ascendido no se amilanó y asaltó el Paco Paz ganando por 81-93. Esta fue la primera experiencia de Bilbao Basket en liga LEB y también de jugadores muy conocidos actualmente como Txemi Urtasun, Tiago Splitter y Javi Salgado, que formaban parte de aquella primera plantilla de Bilbao en la segunda categoría del basket estatal.

FICHAJES CON SABOR GALLEGO


A lo largo de la historia de Bilbao Basket ha habido más de cien jugadores que han defendido la camiseta del club. Entre ellos, cuatro gallegos han jugado con Bilbao Basket –Lucho Fernández, Fran Vázquez, José Ángel Antelo y Javi Rodríguez-, pero han sido muchos más los fichajes bilbainos que han tenido sabor gallego. Todo ello se debe a que una de las cabezas pensantes a la hora de que Bilbao haga sus fichajes es gallega. José Cobelo, ferrolano de nacimiento, es quien aconseja y da algunas directrices de qué jugadores son interesantes para la configuración de la plantilla bilbaina, sobre todo en estos últimos años. Por ello, la contratación de muchos de los jugadores que el sábado tratarán de evitar el triunfo del Obra en Miribilla habrá salido de la mente de un gallego.

jueves, 13 de diciembre de 2012

AS CLAVES PARA VOLVER GAÑAR A UN REAL MADRID INVICTO



Por MIRIAN FERNÁNDEZ VÁZQUEZ (@mirianfdezv)


Xa non queda nada. Preparen bufandas e palomitas e quenten as súas gorxas. Este domingo o Blu:Sens Monbús Obradoiro encárase ao poderoso Real Madrid no Multiusos Fontes do Sar. Non é este o partido máis importante nin o máis decisivo para o conxunto de Moncho Fernández pero sí aquel que máis expectación levanta. A posibilidade de gañarlle de novo ao equipo líder e invicto aviva unha maxia especial nas ribeiras do Sar. Os aficionados saben que esta tempada o “Obra” é capaz de todo e contra todos. Estas son as claves para volver lograr un éxito memorable.


ACB PHOTO/ J.Marqués
1. A Caldeira ten que ruxir coma sempre e coma nunca. Resulta difícil pedirlle ao público do Fontes do Sar que anime con máis forza. A gran maioría dos que pisaron ese parquet coinciden en afirmar que o clube compostelán ten unha das mellores aficións da Liga. Pero sempre se pode dar máis; un berro máis enérxico, un pitido máis ensordecedor, un aplauso ao unísono   capaz de alentar a todos e cada un dos xogadores. Sar ten que ser o noso fortín e o Miudiño o noso grito de guerra.

2. Controlar o comezo e o final. Aspecto esencial para poder ter opcións de vitoria. O Real Madrid ten un dos mellores equipos de Europa, unha plantilla versátil que xoga con velocidade, especialmente Sergio Llull. A súa arma máis valiosa é o contraataque, cada erro do rival eles convérteno nunha ventaxa no seguinte ataque, polo que o Obradoiro ten que estar concentrado de principio a fin e non dar concesións. Interésalle un partido lento e suave. E, por suposto, non se pode permitir dubidar nos últimos minutos de xogo coma nalgúns partidos desta tempada.
3. O mellor ataque é unha boa defensa. Defensa, defensa e máis defensa. Moncho non se cansará de repetilo. O Obradoiro ten que ser capaz de frear o seu acerto exterior, o mellor da Liga Endesa cun 42 % de triples por encontro. Sen menospreciar o seu xogo interior que conta con homes altos e rocosos como Slaughter ou o ex-obradoirista Hettsheimer. A pelea polo rebote será tamén decisiva, cada rebote pode supoñer unha nova contra e canastra.

4. Duelo de bases e talentos. Donos do ritmo do partido. Os Rodríguez, Andrés e Sergio, Sergio e Andrés, dous bases anotadores, inmersos no momento máis álxido da súa carreira. O 5 do Obra deberá reducir a velocidade que o madridista intentará aportar ao encontro e defender o seu agresivo tiro exterior. Para ter algunha opción de gañar, o Obradoiro necesita a mellor versión do xogador portorriqueño.

ACB PHOTO/ Ángel Martínez
                                                      
5. É o momento de dar un paso adiante. Transcorrido xa un tercio da competición e ante un partido destacado pode ser a oportunidade para que se reivindiquen algúns dos xogadores que non están a destacar pola súa regularidade ou acerto, pero que, sen embargo, son imprescindibles para conseguir esta e outras vitorias. É o caso de homes como Rafa Luz, que deberá aportar en defensa e dar minutos de garantía, Ben Dewar, que terá que parar a Jayce Carroll ou Salah Mejri, cuxos puntos e rebotes serán máis que necesarios.

6. Corbacho, o blanco de todas as miradas. O home da semana pode volver selo unha  xornada máis. É o máximo anotador nacional e o segundo de toda a Liga Endesa cunha media de 16, 7 puntos, cifras coas que está a gañar cada vez máis espacio nos medios de comunicación. O domingo volverá ser decisivo dende a liña exterior, os seus triples poden igualar ou desestabilizar o partido. Este é o seu ano e o Obradoiro a súa oportunidade

7. Os de negro non xogan. Aínda que queiran. Nin o público do Fontes do Sar, nin o propio clube poden permitir o trato en contra do trío de árbitros, unha tónica que comeza a tornarse en rutina .Todos a unha contra as decisións arbitrais inxustas e partidarias que non fan máis que escurecer os encontros e restar calidade á competición.

8. Xa o logramos antes. 13 de Decembro de 2009. O Obradoiro consegue gañar por primeira vez e de forma heroica a un Real Madrid dirixido por Ettore Messina e que, casualidades ou non, tamén partía como líder invicto. Tres anos despois podemos volver alcanzar esa xesta, estamos no mellor momento da nosa historia e cunha plantilla capaz de todo. Vémonos o domingo en Sar. Todos xuntos Obra!


Foto: El Correo Gallego/F.Blanco





jueves, 22 de noviembre de 2012

Alberto Corbacho: La artillería que hace historia


MIRIAN FERNÁNDEZ VÁZQUEZ (@mirianfdezv)

Alberto Corbacho no se cansa de maravillar a los seguidores del Blu:Sens Monbús Obradoiro y a cuantas miradas se posen en él. La pasada jornada sumó una proeza más a su cuenta particular con la camiseta del conjunto compostelano, al lograr encadenar 27 partidos en la Liga Endesa anotando, al menos, una canasta triple.

Por si fuera poco, este fin de semana, el alero mallorquín alcanzó su triple número 100 con el Obradoiro, lo que hace que pase a la historia del club como el mejor anotador exterior en la ACB, tras haber superado recientemente los triples conseguidos por el “Tuky” Bulfoni.

En relación a esta admirable suma, el jugador confesó estar “Muy contento y orgulloso de compartir esta cifra con el Obradoiro”. Mas somos los obradoiristas quienes no podemos estar más orgullosos de él; de su actitud; de su talento; de su paciencia; de sus combates sin rendición en la pista y de ser el único jugador capaz de conseguir que el público se levante antes de que tire desde la línea exterior.

Alero de la “vieja guardia”, la que “nunca falla”, Corbacho puede presumir de adornar con sus éxitos las páginas más gloriosas de la historia reciente del club. Suyo es el honor de arrebatar al guerrero griego Kostas Vasileiadis la marca de 6 triples anotados en un mismo partido. Que se dice pronto.

Su nombre eleva el prestigio estatal de un modesto club que desafió a la ACB pero que actualmente sorprende por su consolidación en la máxima categoría. Sin jugadores determinantes como “Corby” ese respeto difícilmente se habría conseguido. La temporada pasada se reveló como uno de los mejores artilleros de la Liga Endesa y finalizó como el mejor anotador desde la línea de tiro libre. El premio, doble e insuperable. Scariolo le convocó para formar parte de la Selección Española B, encargada de preparar las Olimpiadas junto con el combinado nacional, y por otra parte, fue uno de los elegidos para participar en el concurso de triples de la ACB. Volvía a hacer historia en el “Obra” y a situar Santiago en el mapa.

Pocas jornadas se llevan disputadas por el momento de la presente campaña, pero el gran comienzo del jugador hace presagiar que volverá a ser determinante para el equipo y para su carrera. Cabe recordar que ya ha sido incluido en el Cinco inicial de la ACB tras la jornada número cinco.

“El techo de Corbacho está en el cielo”

Lo dijo el maestro Moncho Fernández al término del partido contra el Cajasol: “El techo de Corbacho está en el cielo. Vive el baloncesto”. Bellas y emotivas palabras de una de las personas que mejor le conoce. La nota cómica la entonó a continuación: “Ojalá se lo lleven los San Antonio Spurs”.

Difícil, casi imposible, deparar el futuro que le espera a “Corby”, pero el más inmediato sigue ligado al Obradoiro tras la ampliación de su contrato por dos temporadas. Definido por José Luis Mateo, como “Un jugador que representa todos los valores que encarna el espíritu Obradoiro” el jugador manifestó estar “Contento de poder seguir creciendo aquí como jugador y como persona, con la ilusión de la gente y el trabajo y el proyecto que tiene el club”.

En una entrevista concedida a Mundo Deportivo ha confesado tener la sensación de haber estado en el momento justo en el lugar justo: “El Obradoiro era mi última oportunidad. Se consiguió tarde, pero se consiguió”. Lo cierto es que el baloncesto tenía una cuenta pendiente con Corbacho, tanto en Huelva como en Zaragoza perdió el quinto partido del playoff de ascenso a la ACB. A buen seguro se acordó de esas dolorosas derrotas en el famoso cuarto partido contra Burgos en el que fue protagonista. Lo había conseguido con el Obradoiro, su sueño se hacía al fin realidad.

Resulta sorprendente que su juego sea casi el mismo que cuando jugaba en minibasket “Siempre he sido un tirador. Yo estoy jugando ahora como cuando tenía ocho años”. Al pequeño Alberto no le quedó otra que batallar con sus hermanos Miki y Marco, también tiradores, cuando jugaban al basket.

Ya un ídolo en el Fontes do Sar, Alberto Corbacho apunta a romper muchos más registros en la corta historia del Obradoiro en la Liga Endesa. Lo dice Moncho, y valiente el que se atreva a cuestionarlo. Su techo está en el cielo. Sólo él podrá determinar a que altura. De momento, y por muchos años, en el techo de Sar está escrito en grande el número 33, adornado con la emoción de todos a los que ha hecho vibrar. Keep working, keep dreaming.

sábado, 20 de octubre de 2012

Tras la pista: Eric Sánchez

Por Noemí Moreira (@8nOnO)

“Para mí ha sido un orgullo haber pertenecido a la familia Obradoirista. Sin duda una de las mejores aficiones, implicadas al máximo con su equipo y sus jugadores. A mí personalmente me trataron genial, fue un gran año tanto por los éxitos deportivos como por la experiencia personal, por la gente que conocí allí y con la que aun mantengo contacto.”

Con estas palabras algaba el onubense su paso por el Obra. Nacido en Huelva en 1982 Eric se formó en la cantera del Cajasol, por aquel entonces conocida con el nombre de Caja San Fernando de Sevilla. Jugó en este club durante tres temporadas y después de competir dos años no consecutivos en Leb Plata se asentó en la Leb Oro.

En la temporada 2010/2011 aterrizaba en el conjunto santiagues dónde firmó uno de sus mejores años, reencontrandose después de varios años con Moncho Fernandez con el que había conincidido en el 2008 cuando jugaba en el Villa de los Barrios.

Caracterizado por su entrega y rapidez en el campo fue bautizado con el nombre de “El Corre caminos de Sar”. Junto a Andrés Rodriguez formaron una de las mejores parejas de bases de la temporada logrando así, con el resto del equipo, el ansiado ascenso a la ACB. Grabado sigue en la retina de muchos aficionados aquel mágico momento en el que el onubense subido a hombros de Deron Washinton cortaba la red de la canasta en la cancha del Ford Burgos.

Buscando nuevos retos, luego de jugar en Santiago y estar un breve periodo de tiempo en el Gandía Básket, Eric Sanchez se fue a demostrar toda su potencial al Astrum Levice (Republica Checa) donde cautivó a todo el mundo no solo por su buen juego, sino también por su gran personalidad.

Actualmente forma parte de la pareja de bases del Lobe Huesca en leb oro. Desafortunadamente nuestro exobradoirista a sufrido una lesión que le impedirá jugar durante una temporadita. Deseamos su pronta recuperación y que pronto le podamos ver de nuevo jugando como solo él sabe hacerlo.

sábado, 6 de octubre de 2012

O Obradoiro cumpre 42 anos no seu momento máis glorioso

Por Mirian Fernández (@mirianfdezv)

O 6 de outubro é unha data digna de ser sinalada no calendario de tódolos obradoiristas. Hoxe cúmprense 42 anos do nacemento oficial do clube e coincide cun dos momentos máis ilusionantes para a parroquia compostelana. Poucos clubes da Liga Endesa teñen unha historia con tantos altibaixos, capaz de sorprender a propios e estraños.

Multitudinario recibimento tralo primeiro ascenso do Obradoiro
(Foto: El Correo Gallego)
Aquel martes de outubro de 1970, os 29 socios fundadores reuníronse nun local da histórica Rúa do Villar coa intención de fundar un clube de baloncesto na cidade. Nace así o Obradoiro Clube de Amigos do Baloncesto. O novo equipo intégrase na Terceira División e tras unha década de loita nas categorías baixas consegue o ascenso á segunda categoría, denominada por aquel entonces Primera B.

A temporada 1981/82 será recordada por sempre como a do primeiro ascenso do Obradoiro á máxima categoría do baloncesto nacional. Convertiase pois no primeiro equipo compostelán en conseguir un ascenso á categoría máis alta dun deporte. Decenas de aficionados acudiron ao aeroporto de Lavacolla para recibir con vítores aos heroes desa gran xesta. Curiosamente, outro dos equipos que logrou ascender foi o Baskonia de Vitoria. Sen embargo, na tempada seguinte xurdiron numerosos problemas económicos e deportivos, o equipo só gañou dous partidos e finalmente descendeu. A este primeiro descenso sumaráselle outra perda máis de categoría en 1984.

Máis o capítulo máis famoso da historia do Obradoiro ten lugar na tempada 1989/90: o playoff de ascenso contra o Júver Murcia. O conxunto murciano logrou a vitoria pero o Obradoiro descubriu a alineación ilegal do xogador Esteban Pérez, que figuraba con pasaporte español aínda que en realidade era arxentino. Tras unha reclamación desestimada pola vía deportiva a protesta trasladouse aos tribunais, o que deu lugar a unha batalla que duraría nada máis e nada menos que 17 anos.Pola súa parte, o equipo encarrila sucesivos descensos de categoría e acuciado polas débedas está a piques de desaparecer. É entón cando unha xestora dirixida por José Ramón Mato e José Ángel Docobo se fai cargo do clube para evitalo seu final e continuar coa batalla xudicial. Precisamente hai seis días cumpríronse vinte anos desta proeza e foron moitos os que botaron en falta unha merecida homenaxe no pasado partido en Sar.

En novembro de 2007 o Tribunal Supremo dalle a razón por fin ao equipo compostelán. A ACB está obligada a readmitilo na máxima categoría do baloncesto español e o clube ten que pagar o canon correspondente á tempada 1990-1991. Comezaba así unha nova era para o Obradoiro.

A partir deste momento os capítulos son por todos coñecidos. A volta á máxima categoría non foi doada, a escaseza económica e a mala sorte cebouse co Obradoiro e finalmente consumouse o descenso. Sen embargo, será recordada como a tempada na que o soño se convertiu en realidade. Un equipo formado en apenas tres meses serviu para demostrar que en Compostela había moitas gañas de baloncesto de élite e un modesto clube que meses atrás atrás competía en EBA convertiuse nun fenómeno social en toda Galicia. Un novo obradoirismo estaba en marcha e con el unha afición que se convertiría fielmente no sexto home.

A platilla actual loitará por sumar outro célebre capítulo
(Foto: Fernando Blanco, El Correo Gallego)
Trala tristura do descenso chegou a éxtase polo ascenso e a consolidación en ACB a pasada tempada. Pero a historia tíñalle preparado un novo obstáculo ao Obradoiro. Estaba obligado a convertirse en Sociedade Anónima Deportiva cun capital social de máis de 3 millóns de euros. E o milagre volveuse obrar. O 31 de xullo deste ano o clube convértese por fin en SAD tralo gran esforzo de empresarios e seguidores que mercaron accións. Sorprendentemente, ningunha Institución Pública se involucrou coa causa. Pero, unha vez máis, volveuse demostrar que no Obra todo é posible.

Hoxe, 42 anos despois e ilusionados cunha nova plantilla que xa conseguiu a primeira vitoria, o Obradoiro pode presumir de seguir sendo o mesmo que os seus fundadores pretendían que fose, un humilde Clube de Amigos. Feliz cumpreanos.

miércoles, 3 de octubre de 2012

Sorteamos as zapatillas de Alberto Corbacho


Trala consecución da quinta Copa Galicia de forma consecutiva por Alberto Corbacho, decidiunos regalar as suas zapatillas, que posteriormente nos asinou con moito cariño.

Que mellor maneira que compartilas coa familia obradoirista.

Xa que temos as duas zapatillas firmadas por Alberto, sortearémos unha zapatilla entre os socios da peña e a outra entre todos os que queirades participar no sorteo

***

elcorreogallego.es
O sorteo para os socios da peña farase entre todos aqueles que teñan abonada a cuota da tempada 2012/2013.

Ainda estades a tempo de facervos socios da peña, e ter máis posibilidades de gañar. Aquí tedes máis información FAITE SOCIO

***

E para os non socios, poderedes participar todos os que se fagan seguidores nosos en Twitter  (@obraiados) e escriban un tuit usando o hashtag #SorteoCorby33. Contactaremos co gañador por MD (Mensaxe Directo).

Para os que non sexan usuarios de Twitter tedes que facervos seguidores do blogue (na barra dereita en "Participar en este sitio") e deixar un comentario nesta mesma entrada cun correo electrónico de contacto, para poder contactar en caso de ser premiado.

En ambos casos numerarémos a todos os participantes e usaremos a aplicación random.org para saber o número do gañador.

O sorteo realizarase o 24 de outubro as 22 h.

¡ MOITA SORTE !

martes, 2 de octubre de 2012

Venda de Lotería De Nadal


Como xa sabedes moitos, temos a Lotería de Nadal xa a venda. Esperamos que compredes algo xa que co pequeno beneficio que deixa tentaremos subvencionar algunha escapada obradoirista lexos do Fontes do Sar, e cun pouco de sorte se cadra ate nos facemos ricos jajaja

Quen queira algunha participación ou queira colaborar con nos vendendo que se poña en contacto á dirección de correo de obraiados@gmail.com

Os talonarios son de 25 participacións cada un, e cada participación son 5 € (1 € donativo para a Peña)

lunes, 1 de octubre de 2012

Tras la pista: Alfonso Sánchez

Por Noemi Moreira (@8nOnO)

El Obradoiro Cab regresa en el 2009 a la máxima categoría del baloncesto español tras varios años de luchas judiciales. Luego de jugar un año en Leb Oro en la temporada 2010/2011, el Obra consigue volver a la ACB después de ganar el play off de ascenso en la cancha del Ford Burgos. Este será ya el segundo año consecutivo del conjunto santiagués en la segunda mejor liga del mundo. Durante estas cuatro últimas temporadas tras el resurgimiento, pasaron por sus líneas de juego grandes jugadores que hoy en día recuerdan con mucho cariño su paso por la capital gallega. Muchos de ellos continúan jugando en España, tanto en la ACB como en categorías inferiores, aunque otros siguen su carrera deportiva fuera de nuestro país como es el caso de Ebi Ere o Stephan Lasme.

A pesar de sus diferentes personalidades, nacionalidades, o características de juego, todos los deportistas tienen algo en común, ser grandes jugadores y grandísimas personas que en mayor o menor medida, han hecho mella en los aficionados obradoiristas. Aún hoy en día se recuerda con mucho cariño en la pista de Sar a exobradoiristas como Kostas Vasileiadis o Paul Davis que cuando pisan la cancha de la “Caldeira”, aunque sea con un equipo rival, se llevan la ovación y muestra de afecto de todos los aficionados.

http://www.elcorreogallego.es
Hoy hemos querido hacer un pequeño homenaje a alguna de esas grandes personas que pasaron por Santiago, para seguir un poco más de cerca su progreso deportivo y sobre todo para saber cómo recuerdan ellos su paso por nuestro Club. En este caso comenzamos siguiendo la pista de Alfonso Sánchez.

Alfonso Sánchez llegó al Obra, después de jugar en el Lucentum Alicante, en la primera temporada del club en ACB. A pesar de estar lesionado aportó grandes momentos al conjunto e hizo emocionar a la afición con su entusiasmo en ayudar al equipo. Pero sobretodo destaca por el gran trato y la gran amistad que mantiene con muchos obradoiristas. Tras su paso por el cuadro santiagués Fon fichó por el Lagun Aro donde, desgraciadamente, sufrió una grave lesión en su rodilla izquierda que lo mantuvo alejado de la cancha de juego. Ya recuperado de su lesión y con muchas ganas de demostrar todo su potencial este exobradoirista ha fichado esta temporada por el Club Ourense Baloncesto.

http://obradoirobasketfoto-fru.blogspot.com.es
A pesar de su larga trayectoria y de jugar en diversos clubes, Alfonso Sánchez recuerda así su paso por Santiago: “Pues jugar en Santiago ,con el Obra, en Sar, es una de las cosas más increíbles de mi carrera deportiva ,saber que cada domingo la ciudad entera se iba a volcar con tu esfuerzo, con tu garra y con tu entrega, independientemente de tu acierto o del resultado global del equipo. Es una afición fiel y noble, y para mi es una motivación extra para cada jugador que tiene el honor de poder vestir y sudar esa camiseta y ese escudo. Firmar un contrato con Obradoiro es firmar un contrato emocional con 6.000 personas, con las que puedes contar en cada partido sintiendo lo que trasmiten por el club.

Yo he tenido la suerte de jugar en canchas difíciles como Pionir (Partizan de Belgrado) , el Oaka Stadium (Panathinaikos) y el Martin Carpena de aquel Unicaja que lo gano todo y son aficiones top en Europa, en las que sin ninguna duda incluyo a la afición obradoirista, todo un ejemplo”

Primeiro partido, primeira victoria

lunes, 24 de septiembre de 2012

Levon Kendall: El fichaje más valioso

Por Mirian Fernández (@mirianfdezv

Resta apenas una semana para que el Obradoiro CAB comience a rodar en lo que será su segunda temporada consecutiva en la Liga Endesa y en las filas compostelanas se respira una gran ilusión ante la esperada presentación. El escenario no podía ser otro que el fortín de Sar, el próximo domingo a las 18:30 horas ante el Assignia Manresa.

Kendall tapona la entrada de balón de Alejandro Navajas
(Foto: Fru)
No obstante, los aficionados han podido conocer ya las caras nuevas y comprobar las sensaciones que produce el equipo durante la pretemporada, que ha deparado alegrías y tristezas para el conjunto compostelano. Queda todavía un duro trabajo por realizar pero la esperanza del obradoirismo para la inminente campaña tiene nombre y apellidos: Levon Kendall. El pívot canadiense se ha erigido como el referente en ataque durante los últimos encuentros. En los cinco partidos de los que se dispone de estadísticas completas, a saber, contra Real Madrid, Murcia, Breogán, Ourense y CAI Zaragoza, ha promediado un total de 19,2 puntos y 4,2 rebotes en 30 minutos de juego.

Especialmente significativo ha sido su papel en el primero de los partidos de la Copa Galicia frente al Breogán de Lugo, en el que alcanzó los 24 puntos y se convirtió en el motor de la remontada del equipo. El público del pabellón ourensano Paco Paz, poblado en su mayoría por seguidores del “Obra”, se puso en pie y le aplaudió enérgicamente como reconocimiento a su esfuerzo.

Tras dos temporadas en el equipo y ante la baja temporal de Robbie Hummel, fichado como una de las grande apuestas del conjunto, Kendall es consciente de su rol. Así lo reconoce en una entrevista concedida a la página web del Obradoiro en la que afirma : “Estoy preparado física y mentalmente y quiero subir mi nivel personal. Creo que voy a tener más responsabilidad dentro del equipo.” También aseguró que su reto en esta nueva temporada es “mejorar en todas las facetas”.

Y es que por todos es sabido que el ala-pívot canadiense es uno de los jugadores más queridos por los aficionados, no sólo por su agilidad y elegancia en el campo sino también por su buena actitud y su carácter extrovertido y alegre con el que consigue sacar más de una sonrisa. El Obradoirismo respira ilusión y ya tiene a su fichaje estrella: Levon Kendall.

martes, 18 de septiembre de 2012

"Unha Ollada Obraiada" por Erea Hierro


Foto: obradoirocab.com

Pegaba o sol con forza en Compostela a primeira hora da tarde do venres. Os obraiados, na nosa santa sede, preparábamonos  para viaxar a animar, como non, o seu querido Obradoiro.

Marchamos sen ter moi claro por onde quedaba o campo do COB, o noso presidente ao volante manexaba o cotarro e, aínda sen saber cómo, conseguimos dar co Paco Paz xusto a tempo para ver o quecemento do Obra.

O partido comezou cun Breogán moi serio. Desde o primeiro minuto demostraron que este ano aspiran a grandes obxectivos. O Blu:Sens Monbús desacertado viu como os de Lugo alonxábanse no resultado cada vez máis. Malia isto, os da capital non baixaron os brazos e multiplicando os esforzos conseguiron levarse o partido e pasar, por terceiro ano consecutivo, a unha final de Copa Galicia.

Do tema arbitral mellor non falar moito, porque se empezamos nin mil páxinas nos chegarían para comentar o que tal liaron nesa primeira semifinal.

O segundo partido da tarde enfrentaba o cadro local contra o Basket Coruña. Nese partido, o ex obradoirista  Alfonso Sánchez competía por primeira vez por un título logo dunha lesión que o tivera apartado das canchas preto de 600 días, de ahí que quedara patente que aínda lle queda algo de rodaxe para volver a ser o que era.

Finalmente o Clube Ourense Baloncesto levouse o partido, polo que, o Obradoiro xa tiña rival para a final do sábado.

O sábado volvíase a repetir a historia: 5 obraiados, un coche, un destino e un obxectivo… volver coa Copa Galicia para Santiago. A calor non sería excusa para animar ata fartar aos nosos xogadores.

Esta vez o partido foi máis relaxado, gañamos con soltura da man duns brillantes Oriol e Levon que xunto con Corbacho foron os máximos anotadores do Blu:Sens Monbús. Non podemos esquecernos de Pavel Pumpra que case sen tempo, aprendeuse os sistemas que lle mandaran por internet os adestradores para poder debutar co Obradoiro. O resultado foi do máis grato: o crack checo deixouse a pel en defensa e axudou ao equipo a conseguir a victoria. A afeción soubo recoñecerlle o esforzó e foi ovacionado cando Moncho o sentou.

O equipo en xeral loitou e peleou como se esperaba pero tamén é certo que moito deben mellorar as cousas para competir na dura Liga Endesa. Mais, con todo, estamos convencidos de que, da man do corpo técnico, este equipo será quen de loitar por cousas grandes esta tempada.

Os obraiados seguiremos ahí, animando ata o último suspiro, é o que ten isto do “Miudiño Connection”.

"Unha Ollada Obraiada" por EREA HIERRO 

domingo, 9 de septiembre de 2012

Rolda de prensa de Moncho Fernandez


http://www.sportquarters.com

Declaracións do noso "coach" Moncho Fernández despois da derrota 77 - 75 contra o UCAM Murcia no Torneo Sporquarters Series Ciudad de Guadalajara.

Todos Xuntos ¡OBRA!

miércoles, 5 de septiembre de 2012

¡ Ori Ori Ori Capitán !


O vestiario do Blusens Monbus xa ten os seus capitáns para este curso. O pivote Oriol Junyent será o primeiro capitán, recollendo a testemuña de Tuky Bulfoni, na súa terceira tempada no equipo. Será secundado na súa función polo base, Andrés Rodriguez, que tamén afronta o seu terceiro ano no club santiagués.

A veteranía, un grao.

Tradicionalmente, os xogadores máis lonxevos no equipo son os que ocupan ese posto. Pero Oriol, independentemente de que sexa o xogador con máis anos de experiencia, demostrou en multitude de ocasións que nos malos momentos a veteranía é un grao.

"Ser o capitán do Obradoiro significa ter unhas obrigas cos meus compañeiros e cara ao club de axudar en todo o que poida. A miña tarefa é defender e levar o nome do Obradoiro ao máis alto".

Con estás palabras definiu Oriol Junyent o seu novo labor. Algo que como ben di Andrés Rodríguez, xa viña exercendo dende a súa chegada. "É sen dúbida a persoa máis importante dentro do equipo dende que cheguei hai dous anos, Oriol é tan importante dentro como fóra da cancha. E non só como compañeiro senón como persoa".

Para o catalán, falar de Andrés Rodriguez é falar de loita e entrega. Como xogador, "Andrés é o cerebro, o organizador do equipo. É unha persoa moi implicada co club, que sempre está disposto a axudar aos compañeiros. Adora o baloncesto".

Oriol e Andrés saben que a responsabilidade que lles tocou compartir non é tarefa doada. Ser capitán vai moito máis alá. "Para o meu un capitán é un líder. Sempre me sentín como un líder dentro da cancha pola miña posición, agora me tocase selo fóra dela tamén", afirma o director de xogo do Blusens Monbus.

A Oriol, ademais, a implicación co Obradoiro C.A.B. levouno a participar no día a día do club. É adestrador do equipo infantil das categorías inferiores, e confirmouse como unha figura moi importante dentro da propia entidade.

Ao preguntalos por un xogador referente nese posto, ningún dos dous dubidou nin un segundo á hora de responder. Para o 15 do Obra, sen ningún tipo de dúbida, aínda que pasou xa moito tempo diso foi Andrés Jimenez. Foi un bo capitán, do melloriño que tiven".

Para Andrés, a pesar de que non é doada a elección, pois presume de ter tido moi bos capitáns ao longo da súa carreira, se tivese que escoller só un, o nome sería o de Dragisa Drobnjak que "foi o primeiro capitán que tiven no meu primeiro ano en Europa".

domingo, 19 de agosto de 2012

(PECHADA) Plantilla do Obra na Liga Endesa 2012/2013

Andrés Rodríguez #5

Rafa Luz #55

Jorge Sanz #8

William Buford #44

Alberto Corbacho #33

Benjamin Dewar #12

Pavel Pumprla

Levon Kendall #14

Oriol Junyent #15

Robbie Hummel #4

Miki Garcia #11

Salah Mejri #50

¡ESTAMOS NAS VOSAS MANS!
¡A LOITAR!

lunes, 6 de agosto de 2012

Andrés Rodríguez, Levon Kendall e Oriol Junyent continuarán en Compostela

O Blusens Monbus 2012/13 empeza a perfilarse. Tras unhas semanas de negociacións, o equipo galego ha confirmado as renovacións da base boricua Andrés Rodríguez, e dos pivotes Oriol Junyent e Levon Kendall. O tres seguirán un ano máis na liga Endesa.

O Obradoiro C.A.B. SAD continúa o traballo de face a confeccionar un persoal de garantías para a tempada 2012 / 2013. Os esforzos céntranse na renovación de varios dos xogadores que estiveron a tempada pasada no equipo.

Andres Rodriguez, Levon Kendall e Oriol Junyent convertéronse en tres dos alicerces fundamentais desde a súa chegada a Santiago. Son tres dos xogadores que máis minutos disputaron a pasada tempada e continuarán unha máis defendendo a camiseta da Obra. Desde que chegaron ao equipo de Moncho Fernández na tempada 2010-11 o seu camiño sempre foi en ascenso.

Na súa primeira tempada en Santiago, conquistaron a Copa Galicia e Copa Príncipe culminando ese gran ano co ascenso á máxima categoría do baloncesto español, a liga Endesa.

No caso de Levon Kendall, a boa adaptación ao club e á cidade, e a confianza e o esforzo que a entidade depositou nel, foron as claves para que o canadense con pasaporte irlandés poida continuar en Santiago un ano máis. Esta tempada foi o segundo mellor xogador en tiros de 2 (51%). Tamén o segundo que máis minutos estivo en pista e o de mellor valoración sempre co permiso de Stephane Lasme. O seu rendemento foi decisivo en moitas das vitorias do seu equipo. Murcia, Unicaja, Caixa Laboral e, sobre todo, Alacante fixeron ao xogador determinante.

Oriol Junyent chegou a Santiago despois de ascender co Cai Zaragoza á ACB no 2009-10. Ese ano en LEB Ouro converteuse no mellor xogador de en liga regular. O zurdo de Sabadell coa súa experiencia e saber facer baixo os postes foi clave para manter a categoría esta última tempada. Pero por encima de todo está claro que o seu grao de compromiso, o seu compañeirismo dentro do vestiario e a súa profesionalidade en todas as facetas nas que o club o necesita.

Andrés Rodríguez, foi un dos máis produtivos do equipo durante o exercicio pasado e cumprirá con esta a súa terceira tempada. A base boricua con pasaporte dominicano foi o cuarto máximo líder en asistencias e a liga Endesa con 3,94 de media

miércoles, 1 de agosto de 2012

O día que cambiou a historia

Este 31 de xullo o recordarán todos os Obradoiristas como un día histórico, día no que o club se converte en Sociedade Anónima Deportiva pasando a ser Obradoiro C.A.B. SAD. O Capital Social foi cuberto integramente con capital privado.

Esta tarde todos os accionistas do Obradoiro C.A.B. estaban convocados a unha Xunta Constituínte da nova SAD necesaria para poder seguir competindo na Liga Endesa. Cunha representación superior ao 85 por cento de accións, os accionistas aprobaron os estatutos do futuro OBRADOIRO C.A.B. SAD, cun capital social de 3.000.050 euros e que terá unha grande achega por parte do pequeno accionista.

Os máis de 800 accionistas que acudiron á Xunta do histórico OBRADOIRO C.A.B. mostraron o seu acordo cos estatutos da SAD vai quedar en que convertido o club en breve e co nomeamento do Consello de Administración da Sociedade formulado.

Raúl López López, o ata agora presidente do Club santiagués, foi nomeado presidente do Consello de Administración, consello o cal compoñen membros do Grupo Empresarial que a día de hoxe xestionaban o Club. Raúl, asegurou que a finalización deste proceso "nos produce a maior satisfacción que tivemos dende o ascenso á ACB xunto co logro da permanencia desta tempada". Acompañado por gran parte da súa xunta directiva e o seu director xeral Jose Luis Mateo, explicou todas as cuestións referentes á devandita conversión.

O presidente tamén agradeceu a toda a afección, como ben di en cada unha das súas intervencións "activo máis importante do club", que o éxito do proceso se debe non só ao traballo que souberon transmitir, senón á ilusión e implicación de toda a masa social do Obradoiro".

O presidente subliñou a importancia do equipo profesional do club, momento no que presentou publicamente o novo director deportivo, Jose Luis Mateo, cuxas prioridades nestes momentos se encontran na confección do equipo onde o nivel de esixencia cun vinte por cento menos do presuposto da tempada pasada vai ser aínda máis grande.